Sh.Zinxhiria

20 gusht 2009 Tirana Observer

Emigrantët janë njerëz që prej shumë vitesh ndodhen ndërmjet dy atdheve dhe që sot po rrezikohen të shkëputen prej të dyve. Sistemi politik në Greqi duhet të ketë të qartë se integrimi social i emigrantëve nuk është një kuptim apo një shprehje e thjeshtë, pasi ka të bëjë me fatin e familjeve të qindra e mijëra emigrantëve shqiptarë...

Grekët e dine shumë mire se kushdo tjetër se ç’do të thotë jetë emigracioni dhe kurbeti, dhe kjo ruhet ende në kujtesën e tyre. Greqia e sotme është krejtësisht e ndryshme nga ajo e dekada 60-70-të, nga një eksportues i madh emigrantësh, u shndërrua në një vend me fluks të madh importues dhe shfrytëzues emigrantësh.
Sot, kalimi i shoqërisë vendase në “shoqëri multikulturore” nuk ishte i thjeshtë dhe as kalimtar ashtu siç mendohej, por e gjeti shoqërinë vendase fare të papërgatitur për të jetuar së bashku me të huajt. Politika jo e drejtë e shtetit grek ndikoi negativisht në popull. Niveli i ulët i popullatës, reflekset frikësuese të mbarsura nga media, përshtypja se emigracioni është një fenomen fatkeqësie kombëtare, ndikojnë në krijimin e një mentaliteti ksenofob, gjë që secili prej nesh e ndesh përditë.
Mendojmë se ishte pasojë e këtij ndikimi si e mangësive në aparatin administrative shtetëror, fakti që një sere masash dhe ligjesh, të konsiderohen nga organizmat ndërkombëtare si jo rezultative, pa zgjidhje për emigrantët e izoluar prej vitesh në këtë vend demokratik, në djepin ku lindi demokracia…
Kryeministri i sotëm Karamanli kur ishte në opozitë kishte kritikuar Simitisin, Kryeministrin e mëparshëm se: “Duhet respekt nga të gjithë për emigrantët, duam një politikë njerëzore e të kohës, të hapur ku të respektohen e të mbrohen të drejtat…”. Po edhe pas ndryshimit të pushtetit, emigrantët ishin, janë dhe mbeten jo vetëm pengje të politikës, por edhe viktima të tij.
Shumë here është folur për mardhënie të mira që ekzistojnë ndërmjet dy vendeve, ashtu si shumë here është folur me buzëqeshje dhe shtrëngime duarsh me mesazhin se emigracioni shqiptar ashtu edhe minoriteti grek në Shqipëri janë ura që lidhin dy popujt tanë .Greqia si i vetmi vend ballkanas në familjen evropiane, i kishte të gjitha mundësitë që të luante një rol të rëndësishëm, por për arsye të shumta ajo nuk mundi ta kryente këtë rol.
Greqia është shtet i BE-së dhe NATO-s, por është drejt perfeksionimit të shtetit ligjor. Mësohet se ky vend do të financojë në Shqipëri 50 milionë euro. Sipas zv/ministrit grek z. Kristos Farmakis “Plani grek për zhvillimin e Ballkanit, parashikon për Shqipërinë një fond prej 50 milionë eurosh. Ky fond destinohet për financimin e ndërmarrjeve të vogla dhe të mesme si edhe në mbështetje të veprave të rëndësishme të infrastrukturës, të tilla si rruga Konispol-Sarandë, për të cilën qeveria greke do të japë 25 milionë euro.
Greqia është partneri i dytë tregtar për Shqipërinë referuar shifrave të import eksporteve. Krahas kësaj në vend numërohen mëse 270 biznese greke, në fusha të tilla si banka, komunikimi infrastruktura etj, me investime që arrijnë në gati 550 milionë euro.
Edhe pse vendi ynë ka një numër të konsiderueshëm emigrantësh, që për nga numri përbëjnë 64.5 për qind në këtë vend, qeveria shqiptare në përgjithësi nuk u tregoi ndonjëherë mirënjohje për qeverinë greke, por kjo gjë në asnjë mënyrë nuk mund të justifikojë Greqinë për keqtrajtimet, izolimet dhe vrasjet e emigrantëve të pafajshëm. Jo pak por 140 emigrantë janë vrarë dhe mbi 500 fëmijë figurojnë të zhdukur në vendin fqinjë.
Vizitat e rralla të presidenteve tanë një here e në dhjetë vjet në Greqinë fqinje, tregon qartë dështimin politik te diplomacisë së Jashtme të vendit tone. Vendosja e ambasadorëve në bazë militanti, emërime nga mësues fshati në ambasador të një vendi të Bashkimit Evropian, tregon përsëri seriozitetin e qeverisë shqiptare.

Në këto 17 vite që ndodhen në Greqi, emigrantët përbëjnë një force të madhe pune, më kryesorja me kosto të ulët, që japin kontribut të ndjeshëm në zhvillimin e ekonomisë dhe përparimin e Greqisë. Ata gjithashtu përbëjnë 7.1 për qind të popullsisë së Greqisë, ndërsa në këtë shifër përfshihet edhe një brez i dytë emigrantësh, fëmijët që u linden dhe u rritën këtu, në këto 15 vite të emigracioni.
Lind pyetja: - Si ka mundësi që në Greqinë demokratike të izolohen një pjesë kaq e konsiderueshme e popullsisë, që kontribuon jo vetëm me punën e vet, por edhe me pagimin e taksave? Të izoluar për të shkuar në atdheun e tyre, të izoluar nga shoqëria, të izoluar në të drejtat sociale dhe politike që garantojnë integrimin thelbësor dhe pjesëmarrjen e organizuar të emigrantëve në shoqërinë greke.
Emigracioni shqiptar në këtë vend është plotësisht i izoluar duke filluar që nga një punëtor krahu e përfunduar deri tek biznesi. Qëllimisht burokracia greke ka ulur në maksimum rinovimin e lejeve të qëndrimit apo të punës. Biznesmeni përmetar z. Bekim Halilaj, pronar i një firme të Sigurimeve dhe Lëndëve Djegëse, me një xhiro prej 112 milionë eurosh, që i paguan një taksë vjetore prej 40.000 euro, u rrezikua të ekstradohej nga Greqia, pasi burokracia vendase nuk i rinovoi në kohë lejen e qëndrimit. Për këtë u desh ndërhyrja e vet Prefektit të Selanikut z. Panajotis Psomiadhis, për të zgjidhur problemin.
Po të njëjtin fat pati edhe një biznesmen tjetër shqiptar i një linje prodhimi të artikujve të qeramikës dhe alabastrës në Athinë, që ka punësuar mbi 100 punëtorë, si dhe një nga furnizuesit kryesor në Athinë.
Sektori i ndërtimit në Greqi mbështet kryesisht nga grupet ndërtuesve shqiptar, që tashmë konkurrojnë me vetë vendasit. Makinat dhe mjetet e punës janë nga më luksozet dhe modernet. po a mjafton kjo, në një kohë kur politika greke nuk u krijon mundësi emigrantëve shqiptarë të ecin përpara. Në sektorin e bujqësisë shqiptarët gjallëruan fushat dhe fshatrat, u dhanë jetë vendeve të lëna e të braktisura.
Sikur të mos mjaftojë kjo, politika e sotme greke u ndalon emigrantëve integrimin social, që këta të kenë mundësi të integrohen në mënyrë funksionale në shoqërinë greke, gjë që garanton barazinë dhe mirëkuptimin e ndërsjellë, të cilat përbëjnë themelin e vetëm për një shoqëri të sigurt.
Ka ardhur koha që sistemi politik në Greqi duhet të ketë qartë se integrimi social i emigrantëve nuk është një kuptim apo një shprehje e thjeshtë, pasi ka të bëjë me fatin e familjeve të qindra e mijëra emigrantëve. Mbi të gjitha për këtë duhet krijimi i infrastrukturave të përcaktuara qartë, funksionimi i programeve mbështetës duke investuar për të ardhmen. Janë këto investime thelbësore që duhen bërë për një të ardhmen e një Greqie multikulturore. Integrimi i emigrantëve varet në radhë të pare nga vetë integrimi i politikës së Greqisë duke mos përjashtuar edhe atë të …”

Lidhur me këto padrejtësi që u bëhen emigrantëve tanë, ambasadori ynë në Athinë dr.Vili Minarolli, ka shprehur i shqetësuar pak kohë më parë se: “Ende ka probleme me Greqinë. Qindra e mijëra emigrantë vazhdojnë të përbëjnë problematikën në mes dy vendeve tona. Lejet e qëndrimit, lëvizja e lirë, bashkimi familjar apo standardi i jetesës së emigrantëve shqiptarë përbëjnë shqetësimin më të madh të Shqipërisë në marrëdhëniet me Greqinë...”
Në një intervistë tjetër dhënë gazetës greke (javore) “Proto Thema”, që bëri bujë jo vetëm në Greqi por edhe në Shqipëri, ambasadori ynë pati shprehur edhe një herë pakënaqësinë ndaj këtij vendi, duke thënë midis të tjerave: “I dashuri im, këtë luftë e humbët: - viza greke zgjat vetëm dy vjet, ndërkohë që italianët japin po kaq kohë leje minimale qëndrimi në vendin e tyre. Nuk është e rastit që 27% të importeve shqiptare realizohen nga Italia dhe vetëm 16% nga Greqia! Në një kohë që, me Greqinë ndajmë edhe kufij tokësorë dhe ekzistojnë lidhje më të mëdha, falë edhe një milion bashkatdhetarëve të mi shqiptarë që jetojnë këtu.
Shqipëria eksporton, sigurisht, më shumë drejt Italisë. Shifra e këtij eksporti arrin në 72%, kundrejt 9,6% ndaj Greqisë. Po çfarë ndodh me turizmin shqiptar?
Koha kur mjerimi pengonte popullin tonë të lëvizte për qëllime turistike ka marrë fund! Edhe në këtë pikë, ju keni ngelur mbrapa. Shkojmë dhjetë herë më shumë në Itali dhe i shpenzojmë atje paratë tona. Sepse në një kohë që ju kërkoni të stimuloni turizmin, nuk i hapni dyert për vizitorët shqiptarë. Studimet e Ministrisë së Ekonomisë së Republikës së Shqipërisë tregojnë se, shqiptarët blejnë tetë herë më shumë materiale ndërtimi nga Italia, dhe po kaq e madhe është diferenca në blerjen e pjesëve të këmbimit të automobilave dhe pajisjeve industriale…”
Çështja e politikave të emigracionit i përket edhe Shqipërisë
Emigrantët janë njerëz që prej shumë vitesh ndodhen ndërmjet dy atdheve dhe që sot po rrezikohen të shkëputen prej të dyve. Politika e Jashtme e Shqipërisë për bashkëpunimin me vendin fqinjë deri tash ka dështuar, pasi kërkesat për të luftuar emigracionin e paligjshëm nuk lidhen vetëm me marrjen e masave policore në rruajtjen e kufijve, pasi ngritja e këtyre mureve përball varfërisë dëshmoi qartë se jo vetëm, nuk luftoi emigracionin klandestin, por e shtoi akoma më tepër atë.
E vërteta është se emigrantët kanë nevojë të shihen si pjesëtarë të popullit shqiptar, pasi këtë gjë më shumë e kurrë e kërkon e mira e atij vendi, të jenë të bashkuar dhe jo të veçantë.
Sipas INSTAT (2004), 700,000 shqiptarë janë larguar nga vendi gjatë periudhës 1989-2001 dhe në vitin 2005 numri i emigrantëve u rrit në 864,485, që përbën 27.5% të popullsisë totale në vend (Banka Botërore, 2005).
Në pamjen globale të mbrojtjes së të drejtave të emigrantëve si dhe të trajtimit të tyre brenda ligjeve të Konventës Evropiane dhe të OKB-së, Shqipëria, deri më sot ka dale humbur në raport me vendet e tjera të botës. Forca e institucioneve të drejtësisë, si dhe mbrojtjes të së drejtave të njeriut etj, ka qenë e pafuqishme për të kërkuar llogari për keqtrajtimin poshtërues të emigrantëve tanë kudo ndodhur.
Por një problem i pazgjidhur në këtë drejtim është dhe mbetet ai me shtetin fqinjë Helen. Shteti shqiptar nuk di sa ka dhe ku i ka emigrantët e tij. Nuk di akoma, ose bën sikur nuk i di, në se u sigurohen të drejtat që u takojnë në konform të ligjit ndërkombëtar për mbrojtjen e të drejtave të tyre. Kjo gjë është më e logjikshme dhe një sjellje normale për çdo qeveri që ka jashtë territorit njerëzit e tij. Shqipëria duhet të ndërrojë mentalitetin për të kuptuar se emigracioni shqiptar është një problem mbarëkombëtar dhe jo aspak partiak…
Duhet sa nuk është vonë të hedhë hapin e pare për të marrë parasysh vullnetin politik të emigrantëve, se në një kohë kur zhvillohen zgjedhjet në Shqipëri, shqiptarët pa dyshim duhet që të japin votën e tyre e të mos privohen nga kjo e drejtë. Kjo gjë do të zgjidhej për së miri sikur emigrantëve t’u krijohej kundër votimi pranë përfaqësive tona diplomatike kudo që ata janë, pasi kjo më shumë se kushdo duhet të rrisë ndërgjegjen kombëtare, interesimin, besimin në vlerat tona. Shqipëria nuk duhet që të jetë në hartë vetëm gjeografikisht një pjesë e Evropës, por duhet të ndjejë se është e denjë për të…

Një shqetësim i grekëve që mbart në vetvete një realitet apo mit?

Po studimet e kryera deri më sot të bazuara në ritmin e zhvillimeve të fakteve të emigracionit ka sjellë një shqetësim në shoqërinë dhe politikën vendase se, në 40 vitet e ardhshme do të ketë më shumë të huaj se sa grekë. Është një realitet apo një legjende e thurur në fenomenin e një ksenofobie?
Studim i fundit i Sindikatave të Përgjithshme të Greqisë (GSEE), publikuar në gazetën “TO ARTHRO” më 8 prill të këtij viti, ka dhënë alarmin se në vitet e ardhshme, numri i të huajve në Greqi do të jetë 14 milionë, ndërsa i vendasve në shifrën 11 milionë. Në qoftë se ky studim do të ketë këto përfundime, atëherë për vendasit patjetër do të jetë një fenomen i pabesueshëm, ku numri përgjithshëm i popullsisë do jetë në 25 milionë banorë.
Ky studim mbështet në faktin se shumë emigrantë ekonomikë vijnë në rrugë klandestinë dhe legalizohen menjëherë, duke rritur gjithnjë numrin e popullsisë. Numri i përgjithshëm i emigrantëve të legalizuar në Greqi është 598.477. Nga ky numër 369,443 janë burra dhe 229.000 gra. Lidhur me përbërjen e komuniteteve numri i emigrantëve të ligjshëm është:
- Shqipëria 340.000,
- Bullgaria 66.00,
- Rumania 26.000,
- Ukraina 21.000,
- Pakistani 17.000,
- Gjeorgjia 14.000,
- Egjipti 12.000,
- Rusia 11.000,
- India 10.000,
- Moldavia 10,000 etj.
Studimi thekson se në këtë mënyrë çdo vit qëndrojnë në Greqi rreth 30.000-40.000 emigrantë, po dhe kaq në numër janë të tjerë ku akoma nuk është bërë regjistrimi i tyre. Po me gjithë këtë nga Instituti I Sindikatave të Greqisë mendohet se çdo vit në Greqi numri i emigrantëve të paligjshëm rritet në 60.000 - 80.000. Duke u nisur nga ky fakt mendohet se në vitin 2050 rritja e popullsisë në Greqi do shkojë në 25 milionë banorë, ku vetëm 11 milionë do të jenë vendas.

Shqipëria, më aktive në mbrojtjen e drejtave të emigrantëve

Emigrantët janë njerëz, që prej shumë vitesh ndodhen ndërmjet dy atdheve dhe që sot po rrezikohen të shkëputen prej të dyve. Politika e jashtme e Shqipërisë për bashkëpunimin me vendin fqinj deri tani ka dështuar, pasi kërkesat për të luftuar emigracionin e paligjshëm nuk lidhen vetëm me marrjen masave e policore në ruajtjen e kufijve, pasi ngritja e këtyre mureve përballë varfërisë dëshmoi qartë se jo vetëm nuk luftoi emigracionin klandestin, por e shtoi akoma më tepër atë.
E vërteta është se emigrantët kanë nevojë të shihen si pjesë e popullit shqiptar, pasi këtë gjë më shumë e kurrë e kërkon e mira e atij vendi, të jenë të bashkuar dhe jo të veçuar. Në pamjen globale të mbrojtjes së të drejtave të emigrantëve, si dhe të trajtimit të tyre brenda ligjeve të Konventës Evropiane dhe të OKB-së, Shqipëria, deri më sot, ka dalë e humbur në raport me vendet e tjera të botës.
Forca dhe zëri institucioneve të drejtësisë, si dhe mbrojtjes së të drejtave të njeriut etj., kanë qenë të pafuqishëm për të kërkuar llogari për keqtrajtimin poshtërues të emigrantëve tanë kudo. Por një problem i pazgjidhur në këtë drejtim është dhe mbetet ai me shtetin fqinj, helen. Shteti Shqiptar nuk di sa ka dhe ku i ka emigrantët e tij. Nuk di akoma, ose bën sikur nuk i di, nëse u sigurohen të drejtat, që u takojnë konform ligjit ndërkombëtar …

Written by Gazeta SOT
Wednesday, 19 August 2009 15:16

Abuzime në kurriz të elektoratit tregojnë se “filozofia Rama” ka një ngritje profesionale për të mos njohur humbjen dhe nxjerrë përgjegjësinë. Filozofia Rama një “lider me pushtet absolute” mban përgjegjësi absolute për humbjen, në një kohë kur fituari nuk gjykohet njëlloj sa humbësi. Partia Socialiste, pa zgjeruar koalicionin, pa rritur në maksimum aleancat, sfidat për fitoren e radhës do të mbeten të vështira. Më shumë se kurrë sot PS i nevojitet që të çlirohet nga censura dhe diktatura Rama… Siç dihet socialistët janë duke përjetuar një përçarje duke pritur me padurim kongresin e tyre të jashtëzakonshëm se dikush ndoshta mund t’i bashkojë. Humbja në zgjedhjet e 28 qershorit tregoi se Edi Rama nuk e lë aq kollaj kolltukun e kryetarit të PS, pasi kohët e fundit po jeton në botën e tij të vogël të karrierizmit shqiptar. Interesat vetjake për të patur në dorë partinë dhe Bashkinë përbëjnë një rast të jashtëzakonshëm jo vetëm për vendin tone por edhe për vendet e tjera. Edhe pse ka qenë në qendër të kritikave më shumë se kushdo kryetar tjetër, Rama vazhdon të heshtë përball tyre, duke mos justifikuar akoma qëndrimin e tij në krye të partisë. Koha ka bërë që Partia Socialiste që nga 28 qershori ka mbetur në vend, duke përjetuar një ngërç të madh që vetëm një pjesë e vogël e kishin menduar, për të mos bërë evoluimin e duhur.Zgjedhja e kreut të ri brenda kampit socialist padyshim duhet që të rrisë besimin në krijimin e një kredibiliteti të mëtejshëm përball elektoratit të tyre, me qëllim për të siguruar në të ardhmen fitoren e maxhorancës, pasi “filozofia Rama” nuk funksionoi ashtu siç duhej. Një nga figurat më të rëndësishme në PS, Arben Malaj, e sheh si një gjë konkrete dorëheqjen e Edi Ramës nga kryesimi i partisë, me shpresë kundrejt një platforme politike për bashkimin e së majtës.

Zgjedhja e kreut të ri brenda kampit socialist padyshim duhet që të rrisë besimin në krijimin e një kredibiliteti të mëtejshëm përball elektoratit të tyre, me qëllim për të siguruar në të ardhmen fitoren e maxhorancës, pasi “filozofia Rama” nuk funksionoi ashtu siç duhej. Një nga figurat më të rëndësishme në PS, Arben Malaj, e sheh si një gjë konkrete dorëheqjen e Edi Ramës nga kryesimi i partisë, me shpresë kundrejt një platforme politike për bashkimin e së majtës.Populli shqiptar është i vetëdënuar që të durojë akoma edhe disa vite të tjera deri në ndërgjegjësimin e politikës, ku mungesa e një uniteti ndërmjet partive politike edhe kur vjen koha për interesat e kombit shqiptar ende nuk njihen në vendin tonë.

të etur për plotësimin e interesave vetjake e kokëfortësi, politikanët tanë tregojnë se nuk kanë asgjë të përbashkët me kolegët e vendeve te tjera europiane.Tashmë të ndarë në grupe të "aftë"

e të "pa aftë", brenda PS në emër të një reforme e majta e re duket se diçka po lëviz. Të tjerët fshihen pas hijes së kryetarit duke mos marrë guximin për të kërkuar arsyet e humbjes. Dhe kjo është kolona e xhaketave të vjetra, është kolona e djeshme që nuk ka asnjë të përbashkët me pjesën më të madhe të PS. Është kjo kolonë që mban në censurë të plotë dhe peng PS. Është kjo kolonë që rrallë kanë folur ndonjëherë në altarin e Parlamentit kur duhej folur, ndërsa sot heshtin përsëri në një kohë kur nuk duhej heshtur.

Po kush janë këto ngërçe që pengojnë partinë më të madhe opozitare të mos ecë përpara e që po mundohen me të gjitha mënyrat që të mbajnë peng këtë?

Logjikisht pak interes ka nëse Rama do të rikandidojë përsëri, aq sa ka rëndësi transparenca brenda partisë, zbatimi i statutit të firmosur dy vite më pare nga vetë dora e tij. Që të jetë në krye të një partie duhet të ndjejë përgjegjësinë morale dhe atë politike, pasi partia nuk është prone vetjake, por është një pasuri e një pjesë e popullit shqiptar. Qëndrimi Rama përbën një rast të veçantë. Ai nuk e njeh “dorëheqjen”, duke dhënë shembullin më të keq për të gjitha subjektet e majta, duke treguar se para se të rikandidojë duhet të japë dorëheqjen, të pranojë në mënyrë të kulturuar humbjen, duke bërë edhe autokritikë.

I fituari nuk gjykohet sa humbësi, Rama e di këtë strategji dhe me shumë mënyra mundohet të shtyjë ditë deri në kongresin e jashtëzakonshëm, me një shpresë se mund të hipnotizojë e të mbahet gjallë akoma nga “xhaketat e vjetra”, duke mbajtur një qëndrim të ulët përballë njerëzve që sot kanë dale kundra tij.

Të dalësh kundra të vjetrës nuk është gabim se sa të mbahesh mbas saj. Duke bërë një krahasim me të ndonjë kandidat tjetër, Malaj del në skenë si një politikan i plotësuar plotësisht, si një politikan i karakterit evropian. Së bashku me Ben Blushin janë të parët që po ngrenë zërin kundër Ramës për largimin e tij në zbatim të statusit të partisë Sjellja dinjitoze e Arben Malajt, ish ministrit të ekonomisë tregon se brenda PS, ka edhe intelektual të cilët nuk mund të pajtohen me politikën e brendshme të kësaj partie, që humbi zgjedhjet nga strategjia, “Rama i vetëm në votime”. Rama i djeshëm apo i sotëm, ndryshe nga Malaj me çdo lloj mënyrë mundohet të mbajë në krizë politike mbarë Shqipërinë, duke mbajtur peng rezultatin përfundimtar për mosnjohje të humbjes. Veprimi i tij njëanshëm cinik po ul nga dita në ditë imazhin e partisë së tij.

Rama sot mundohet që të luftojë errësirën me të njëjtën monedhë dhe jo me dritë. Duke mos bërë një analizë konkrete, të ndarë në grupe me opsionet e tyre për mbështetjen e njerit apo tjetrit grup tregojnë se në përgjithësi vuajnë nga plogështi, në një kohë kur me kohë duhej të kishin mbajtur qëndrim konkret. Qëndrimi dhe mbështetja e Ramës nga grupi “xhaketat e vjetra” dëshmon përsëri se edhe në të ardhmen nuk pritet që brenda kësaj partie të mbahet një qëndrim serioz , pasi nuk pritet të bëhet ndonjë një analizë serioze, sepse ka përballë vullnetin dhe këmbënguljen Rama, duke lënë mënjanë ndonjë konkluzion të mundshëm realist. Deklaratat e fundit të kreut të PS-së, apo bashkiakut të Tiranës, treguan se Rama nuk ka asgjë të përbashkët me tezën e partisë së tij “POLITIKË E RE”, po tregon se akoma ky njeri po vuan nga sëmundja e kokëfortësisë apo thjesht nga çaste emocionale, duke përfaqësuar njëherësh politikën e vjetër të kësaj partie.

Kreu i kësaj partie nuk do qe brenda në parti të ketë debat dhe konkurrim ndërmjet njerëzve më të “mire” përball njerëzve më të “këqij”, për të përballuar ndershmërisht luftën politike brenda gjirit të partisë. Mosdhënia e dorëheqjes në kohën dhe vendin e duhur dëshmon për të ardhmen se politika brenda partisë do të vuajë akoma për një kohë të gjatë, pasi plogështia nga shumica e të paaftëve, që fshihen prapa pantallonave dhe figurës Rama, janë një barrikadë me rrënjë të thella nga e kaluara, për të ecur përpara.

Në themelet e demokracisë së brishtë shqiptare të sapo ndërtuar ky subjekt politik po jep shembullin më të keq përball elektoratit të tij, duke mos u shkëputur një herë e përgjithmonë nga nostalgjia e të kaluarës. Një shqetësim është dhe mbetet se me çfarë fytyre të re opozitare do të paraqitet në parlamentin e ri ky subjekt që sot për sot po bën një shqetësim për mbarëpolitikën shqiptare.

Rama kërkon ti largohet një analize për përgjegjësinë politike të humbjes duke mos njohur parimet më elementare, duke mbajtur në censure të plotë këtë subjekt politik, duke mos njohur as termin UNITET. Malaj dhe Blushi duket se janë larguar një here e përgjithmonë nga plogështia dhe strategjia që ka ndjekur brenda partisë kreu i saj Rama. Të shkëputur njëherë e përgjithmonë me një opsion të hapur dhe me platforma të reja duket se do të jenë një shpresë të re për PS. Mendojë që hapi i pare I kësaj partie për një “politikë të re” është që të bëhet një analizë e punës katërvjeçare, pasi në zgjedhjet e fundit janë afruar edhe shumë deputetë të rinj, jo sipas aftësive profesionale aq sa vetë përzgjedhja e kryetarit. Por brenda partisë këta të rinj përballë të një revolucioni brenda partisë padyshim do të mbështesin Ramën të qëndrojë akoma, në një kohë kur ka njerëz të tjerë që nuk janë venë në prove si kryetar partie.

Arben Malaj jo pak here ka dale i vetëm për të çliruar nga censura partinë e tij, jo pak here ka deklaruar për median se ka hedhur kandidaturën për kryetar partie , por ai nuk mund të mbështet nga të “sapoardhurit e rinj”, po ashtu edhe nga “xhaketat e vjetra”. Malaj si një politikan me cilësitë e një europiani po fiton nga dita në ditë moralisht mbështetjen e tij për kandidimin e kryetarit. Kjo mbështetje tashmë ka kapërcyer edhe kufijtë e vendit. Dega e PS në Greqi, duke pare cilësitë Malaj, si dhe premtimet boshe të Ramës, gjatë këtyre katër viteve të shkuara, mbështet kandidaturën Malaj.

Në takimet e bëra në Greqi me emigrantët, Malaj ka fituar simpatinë e shumë emigrantëve tanë. Është një reformim që pritet nga njerëz të aftë dhe të disiplinuar që kërkojnë revitalizimin e koncepteve, me një sjellje moderne që mund të bashkojnë përçarjen e sotme apo copëzimin e mëtejshëm të së majtës në të ardhmen. Këto realizohen me një vullnet të mirfilltë, duke ju larguar kokëfortësisë që është dëshmitari që thellon përçarjen.

Besoj se Malaj do të bëjë të pamundurën në të mundur, me sjelljen dhe edukatën qytetarë do të bashkojë të majtën në mbrojtjen e interesave të saj. Qëndrimi i mëtejshëm i Ramës mund të plotësojë dëshirat e subjektit të tij, por në asnjë mënyrë nuk mund të bashkojë të majtën shqiptare.

Friday, 14 August 2009 15:20


Tirana Observer

Organizata ndërkombëtare “The Swiss Terre Des Hommens” zbuloi zhdukjen e 502 fëmijëve

Fëmijët jetonin në Institutin Bamirës “Agia Varvara”, gjatë viteve 1998-2002E pabesueshme por një realitet. Greqia më së fundi ka mbyllur skandalin më të madh të zbuluar nga organizata “The Swiss Terre Des Hommens” të zhdukjes së 502 fëmijëve shqiptar në Institutin Bamirës në “Agia Varvara” të Athinës, për periudhën 1998-2002. Një skandal që më 2003 tronditi Organizatën e Kombeve të Bashkuara, që menjëhere pati dërguar komisionerin e saj Zhan Miguel Peti. Skandali i porsa mbyllur nga autoritetet greke nuk është rast i vetëm i zhdukjeve masive së fëmijëve shqiptarë, në këto institucione bamirëse greke, kjo sipas evidentimit të fondacionit “The Sëiss Terre Des Hommens” për mbrojtjen e fëmijëve.

Lidhur me këtë shqetësim, më 8 shkurt të 2009, nga punonjës të Institucionit të rehabilitimit “Agia Varvara” të Athinës, mësuam se ky “skandal” është mbyllur një herë e përgjithmonë dhe se i përket të kaluarës, gjithashtu të gjitha akuzat e ngritura nga organizmat ndërkombëtare nuk qëndrojnë. Kjo ishte përgjigja e punonjësve të këtij institucioni shtetëror. E lyer dhe rregulluar për bukuri, duke mos pasur asgjë të përbashkët me atë të viteve 1999-2002, institucioni “Agias Varvara”, duket se është ndarë njëherë e përgjithmonë nga e kaluara e hidhur, në një kohë kur ende nuk është zbardhur mirë zhdukja masive e fëmijëve. Sot akoma në disa institucione të tjera reahabilituese vazhdohet të mbahen fëmijë pa dijeninë e shtetit shqiptar.

Edhe pse ky vend tregoi se e ka të pamundur mbajtjen e fëmijëve në qendra të posaçme dhe të financuara nga shteti, edhe pse OKB-ja pret akoma përgjigjen dhe arsyen e zhdukjeve masive të fëmijëve, Greqia vazhdon të mbajë të izoluar fëmijë shqiptarë pa dijeninë e shtetit te tyre. Me ligjet e vendit të tyre, mjafton që me urdhër të prokurorit të fëmijëve në institucione të ndryshme në Greqi mund të strehohen fëmijët shqiptarë, në një kohë kur ata duheshin dorëzuar organeve të Shqipërisë, pasi në Athinë ka edhe përfaqësi të shtetit shqiptarë. Edhe pse kemi një përfaqësi si dhe dy - tre konsullata, askush nuk e di me siguri numrin e saktë të fëmijëve që mbahen të izoluar në këto qendra.

Konkretisht detyrë për dorëzimin e fëmijëve tanë në organet shqiptare në kufi e ka Ministria e Brendshme e Greqisë, ku edhe për këtë u janë caktuar edhe fonde nga BE. Menjëherë pas skandalit të 2002, kjo ministri më 2004 i kthen organeve shqiptare 134 fëmijë që jetonin të vetëm. Organizata Terres Des Hommens (Tokë për njerëzit), në Greqi ka studiuar dhe vëzhguar për më se dy vjet trafikun e paligjshëm të fëmijëve nga Shqipëria për në Greqi.

Nga të dhënat e kësaj organizate del se vetëm nga rrethet e Elbasanit dhe Korçës u futën të paligjshëm për në Greqi 3.800 fëmijë, ku 1.245 prej tyre nuk u gjetën më kurrë. Vetëm 15% prej tyre, pra 570 shpëtuan nga kthetrat e mafies, ndërsa 1.986 u detyruan të punojnë në punë të tjera. Përfundimisht organizata thekson se vetëm nga trafikimi klandestin i fëmijëve nga rrethet Elbasan dhe Korçë kanë humbur gjurmët 1.245 fëmijë. Lënia pas dore e këtij skandali tregoi se miratimet në programet, të ligjeve dhe strategjive për mbrojtjen e fëmijëve në Shqipëri, mbeten shkruar mirë e bukur vetëm në letër, pasi realiteti tregon te kundërtën. Asgjë nuk ka ndryshuar për mbrojtjen e fëmijëve shqiptar në Greqi.

Asnjë dikaster i shtetit përjashto Avokatin e Popullit Shqiptar nuk ka patur ndonjë interesim për të zbardhur zhdukjen masive të 502 fëmijëve shqiptar. Nga të dhënat e publikuara në Strategjinë Kombëtare për Fëmijët, mësojmë se 4.000 fëmijë janë larguar nga Shqipëria drejt emigracionit klandestin, të pa shoqëruar nga prindërit. Nga këta 3.000 fëmijë janë larguar drejt Greqisë dhe 1.000 të tjerë drejt Italisë, një numër i madh për Shqipërinë.
Nga ana ligjore shikojmë se, ligji Nr.3920 i datës 21/11/64 u jep një mbrojtje të veçantë dhe njëkohësisht një përkrahje fëmijëve të emigrantëve. Nga ana tjetër, në aspektin ligjor për të drejtat e fëmijëve në Shqipëri thuhet se, fëmijëve u garantohen të drejtat e tyre me Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë në nenin nr.54, i cili sanksionon: Fëmijët kanë të drejtën e një mbrojtje të veçantë nga shteti. Po a mjaftojnë këto vetëm për t'i pasur në letër?

Shteti shqiptar në asnjë mënyrë nuk mund të veçojë fëmijët e vet, si brenda vendit ashtu edhe jashtë truallit të tij, përsa i përket mbrojtjes në aspektin ligjor. Asnjë institucion shqiptar nuk di saktë numrin e fëmijëve shqiptarë të larguar në rrugë të paligjshme drejt emigracionit (të rrëmbyer, dhënë me qera nga familja për të punuar lypës rrugësh, prostitucion etj).

Politika shqiptare kur ndeshet përballë këtij problemi social, gjithmonë ka qenë për t'i minimizuar gjërat, por faktet janë më tronditëse. Shqipëria duhet t'i kërkojë shpjegime shtetit helen përse nuk njoftohej ambasada shqiptare në Athinë, si dhe përse sot nuk është bërë e mundur akoma gjetja e tyre.

Shteti shqiptar me heshtjen e tij duket se ka ndërmend ta mbyllë këtë problem, po të njëjtën gjë po kërkon të bëjë edhe shteti fqinje. Në Shqipëri asnjë institucion përkatës nuk ka marrë rrugën drejt vendeve ku kanë emigruar fëmijët në rrugë të paligjshme, për të verifikuar se a ndodhen sot në jetë.

Institucionet kryesore që mbulojnë problemin e fëmijëve

- Ministria e Arsimit dhe Shkencës,

- Ministria e Punës dhe Çështjeve Sociale

- Ministria e Kulturës Rinisë dhe Sporteve

- Ministria e Shëndetësisë

- Ministria e Drejtësisë Ministria e Rendit Publik.

Një skandal u zbulua nga organizata “The Swiss Terre Des Hommens” dhe në 2003 tronditi Organizatën e Kombeve të Bashkuara.3.800 është numri i fëmijëve të larguar nga Shqipëria. Sipas organizatës “The Swiss Terre Des Hommens” shumë prej tyre nuk u gjetën më. Vetëm 15% ose 570 prej tyre kanë arritur të shpëtojnë nga kthetrat e mafies, dhe 1986 të tjerë u detyruan të punojnë në punë të tjera. 1245 është numri i fëmijëve shqiptarë të cilët janë larguar nga vendi i tyre drejt Greqisë dhe nuk janë gjetur kurrë. Raporti i organizatës “The Swiss Terre Des Hommens” thekson se: nga Korça dhe Elbasani kanë humbur gjurmët me qindra fëmijë. 4.000 është numri fëmijë që janë larguar nga Shqipëria në mënyrë klandestine, të pa shoqëruar nga prindërit. Nga këta 3.000 fëmijë janë larguar drejt Greqisë dhe 1.000 të tjerë drejt Italisë, një numër i madh për Shqipërinë.

Në një raport të Avokatit të Popullit mësojmë se i ka dërguar një informacion (23/03/2006), për sugjerim Ministrisë së Punëve të Jashtme dhe Ministrisë së Brendshme, si dhe Prokurorisë së Përgjithshme, për të bërë të mundur që të dërgohen në shtetin helen si dëshmitarë ( 4 fëmijë të humbur), në shtëpinë e Fëmijës "Agia Varvara" Singru 221 në Athinë. Bëhet fjalë për dëshmitarë të kërkuar nga Prokuroria e Përgjithshme të Greqisë, por me gjithë interesimin e Avokatit të Popullit, dëshmitarët nuk u dërguan nga shteti shqiptar. Bëhet fjalë për skandalin më të madh që ka ndodhur ndonjëherë në shtetin fqinj, ku në këtë institucion shtetëror, u zhdukën gjatë viteve 1998-2002, pa asnjë gjurmë 502 fëmijë, ku 84 per qind ishin shqiptar. Ky shqetësim u pa vetëm tek Ermir Dobjani, Avokati i Popullit, ndërsa për shtetin shqiptar as nuk u vu uji në zjarr. Edhe takimet e mëvonshme të Avokatit të Popullit, me kolegët e tij në Greqi, tregojnë se ky institucion nuk do të heshtë përballë këtij skandali të turpshëm. Një problem shqetësues mbetet dhe është, se përse shteti ynë nuk bën detyrën që ka në mbrojtjen e fëmijëve, në mbrojtjen e shtetasve të tij.

Nga raporti i fundit i Departamenti i Shtetit Amerikan theksohet se, Shqipëria është një vend-burimi për trafikimin e fëmijëve për qëllim shfrytëzimi seksual dhe punë të detyruar, kryesisht në Greqi dhe Itali, për këtë qeveria shqiptare nuk ka përmbushur plotësisht standartet minimale për eliminimin e trafikimit. Gjykatat shqiptare kanë lënë të lirë trafikantët e fëmijëve. “Qeveria shqiptare nuk i përmbush plotësisht standartet minimale për eliminimin e trafikimit, megjithatë, ajo ka ndërmarrë përpjekje serioze për ta bërë një gjë të tillë.Kohët e fundit janë ngritur një sërë organizmash pranë disa dikastereve për parandalimin e mundshëm të trafikimit, por duke mos patur konkretisht një organizëm të veçantë për rregjistrimin e numtir të fëmijëve të zhdukur. Por me gjithë këto, sipas raportit të fundit të CIA-s, trafiku i fëmijëve mbetet një problem për Shqipërinë, ku një pjesë e fëmijëve janë dërguar në Greqi e shfrytëzohen në mënyra nga më të ndryshme CIA-s ka theksuar se qeveria shqiptare nuk e ka përmbushur akoma detyriminj për të identifikuar viktimat e trafikut dhe është e aftë të hetojë zyrtarët e implikuar gjatë vitit 2008.

Pas viteve ’90-të është abuzuar me fëmijët jetimë. Në vitet 1990-1993 birësimet bëheshin pa procedura të rregullta. Një i huaj birësonte fare lehtë një fëmijë shqiptar, që jepej për birësim dhe askush nuk merrej me pas me fatin e fëmijës. Në vitin 1992 janë realizuar 100 birësime në SHBA, Francë, Norvegji, Itali dhe Greqi. Në vitin 1993 janë birësuar 180 fëmijë shqiptar nga shtetas të huaj, ku për fatin e tyre nuk dihet asgjë.

Me Urdhrin nr.118, datë 30.06.2004, të Kryeministrit, u ngrit një strukturë e re për mbrojtjen e të drejtave të fëmijëve, Komiteti Ndërministror për të Drejtat e Fëmijëve (KNDF). Në zbatim të Planit të Veprimit të Strategjisë Kombëtare për Fëmijë (2001-2005) pranë disa ministrive janë ngritur e funksionojnë disa njësi në mbrojtje të fëmijëve.

- Në Ministrinë e Rendit Publik është ngritur Njësia për mbrojtjen e të drejtave të fëmijëve. Kjo njësi përfshin forca nga të gjitha Departamentet e Policisë Rajonale

- Në Ministrinë e Punës dhe Çështjeve Sociale, veç Drejtorisë së Shërbimeve Sociale që harton dhe zbaton politika në mbrojtje të fëmijëve dhe bashkëpunon dhe koordinon veprimtarinë e saj me OJF-të që punojnë në këtë fushë, është një njësi e veçantë që punon për eliminimin e punës së fëmijëve.

- Në Ministrinë e Kulturës Rinisë dhe Sporteve funksionon Drejtoria e Koordinimit të Politikave Rinore, e cila harton politika në fushat e pjesëmarrjes, të kulturës dhe sporteve.

- Ministria e Drejtësisë në strukturat e saj ka ngritur një drejtori të veçantë, e cila merret me studimin dhe zhvillimin e sistemit ligjor në fushën e drejtësisë për të miturit, në përputhje me aktet ndërkombëtare.

- Pranë Zyrës së Avokatit të Popullit, në Prill të vitit 2004 është ngritur Seksioni i të Drejtave të Fëmijëve, si pjesë e Seksionit të Përgjithshëm të Ankesave. Edhe pse është nënshkruar marrëveshja me Greqinë për rikthimin e fëmijëve të trafikuar, edhe janë krijuar komitet rajonal të luftës kundër trafikimit, Greqia në kundërshtim me çdo ligj mban akoma fëmijë të izoluar pa njoftuar përfaqësinë shqiptare në Athinë.

Fëmijët që janë të pashoqëruar me prindër, janë më të rrezikuar nga shfrytëzimi dhe nga lloje të tjera të trafikimit, ku numri i tyre llogaritet në rreth 3.000, ndërsa numri i përgjithshëm i femijeve klandestin që shfrytëzohen në mënyrë të paligjshëm shkon në 6.000. Në Tetor 2003, qeveria shqiptare miratoi Planin e Punës Anti-trafik 2003-2004, brenda kuadrit të Strategjisë Kombëtare, një nga objektivat e të cilit ishte dhe hartimi i Strategjisë për Luftën Kundër Trafikut të Fëmijëve ( burimi sipas Strategjisë Kombëtare kundër Trafikimit të Qenieve Njerëzore, 2001)

Në ambasadën tonë në Athinë, nga personi përkatës Andi Lila mësojmë me një indiferentizëm se te ashtuquajturit “fëmijë të zhdukur” figuronin në fletoren e tij vetëm 12 fëmijë dhe jo aq sa thuhet ne raportin e OKB. Kjo tregon se vendi ynë, organet përkatëse, jo vetëm që nuk ka asnjë informacion të saktë, por as që do të mësojnë realitetin nëpërmjet organizatave të huaja. Faktikisht mbahen akoma fëmijë shqiptarë në disa institucione, ku për këtë as që lajmërohet ambasada jonë. Por edhe kur ajo lajmërohej me anën e OKB-së, dhe në mënyra të ndryshme nuk merrte mundimin për zgjidhjen e problemit. Akoma nuk kemi mësuar që nga pësimi të nxjerrim mësim.

Askush nuk ka marrë mundimin që të pyesë organet greke përse mbahen këta fëmijë dhe përse nuk u kthehen familjeve të tyre. Simbas të dhënave të organizatës jo qeveritare Arsis për 2008, nga rruga u strehuan për në institucione përkatëse rreth 100 fëmijë, prej tyre :

- 44 ishin nga Shqipëria,

- 24 Bullgaria,

- 26 Rumania,

- 6 nga Greqia, Maqedonia, Polonia dhe Rusia.

Sipas shtypit vendas Qendra e Mbështetjes Arsis, për vitin 2008 ka strehuar në institucione përkatese 211 fëmijë rrugësh të moshës 14 vjeç, nga Shqipëria, Romë, si dhe fëmijë myslimanë grek të Trakis. Në stacionin trenit në Manastirak dhe disa metra larg sheshit Sintagma, gjen sot fëmijë të vegjël shqiptar 10-12 vjeç, të detyruar nga familja dhe rrjeti shfrytëzues punojnë, lypin dhe shesin lule në taverna kafene e kudo.

Sipas Departamentit të policisë greke, zhduken çdo vit rreth 300 fëmijë. Nga viti 1993 deri më sot janë larguar nga shtëpitë e tyre 3400, prej tyre, u gjetën 2659, ndërsa 728 kërkohen akoma. Megjithatë, kërkimi për prindërit nuk është detyrë e lehtë, për shkak të mungesës së organizuar të zhdukjeve të miturve dhe përdorimit të pamjaftueshme të teknologjive të reja dhe të internetit. Ndryshe nga jashtë Greqisë, ku dhjetra e organe shtetërore veprojnë në disa ëebsite, në Greqi vetëm një organizatë merret me fëmijët e humbur. Por, policia nuk ka bërë akoma të mundur të japë njoftim në faqen e internetit për figurat e fëmijëve.

Të dhënat zyrtare të Ministrisë së Rendit të Greqisë bëjnë fjalë se vetëm për nëntë muajt e parë të vitit të kaluar( 2005), u zhdukën 65 fëmijë të moshave 6-12 vjeçar, ose në çdo muaj 6 fëmijë të zhdukur (rrëmbyer), ku deri me sot nuk është gjetur asnjë gjurmë e tyre. Nga viti 2000 deri në nëntor të vitit 2005 janë zhdukur 3.000 fëmijë.

Tre janë arsyet që fëmijët zhduken dhe bien në kthetrat e mafies.

-Më e rëndësishmja për mafien është shitja e tyre në klinika private, ku atje u merren organet e brendshme, si zemra, veshka, sy etj.

-Hedhja e fëmijëve në rrugën e prostitucionit, ku dhe fitimet janë nga më të mëdhatë.

-Adoptimi i fëmijëve kundrejt një shume të madhe nga familjet që nuk kanë mundësi të kenë fëmijën e tyre. Italia dhe Holanda mendohet se jane epiqendra e kësaj makabre në bashkëpunim me mafiet shqiptare, bullgare, polake dhe bullgare, ku në qendra të ndryshme klinike bëhen edhe operacionet ku u merren organet e porositura.

Zhdukja misterioze në "Agjia Varvara" tregoi se ajo nuk ishte e gatshme për të pritur kaq të madh fëmijësh, pasi nuk u mbështet me programe të veçanta nga vetë shteti grek, ku dhe nuk solli një gjë pozitive ashtu siç ishte menduar. Përsa i përket të ardhmes ky rast tregon se kjo shtëpi tregoi se nuk ishte një shtëpi pritje në mbrojtje të jetës së fëmijeve, por në fakt ishte një "shtëpi" ikje, nga ku zhdukeshin pa lënë gjurmë çdo ditë fëmijë të moshave 6-12 vjeçare. Autoritetet greke i kishin të gjitha mundësitë për të parandaluar këtë fenomen, por siç duket interesimi i tyre u pa që në fillim kur këta refuzuan për të lënë tek porta e "shtëpisë së fëmijës" një polic, pasi roja civil kishte kohë që kishte dalë në pension, ndërsa sot nuk bëjnë përpjekje për të nisur hetimet etj.

Nga organizata ndërkombëtare në mbrojtjen e të drejtave të njeriut, “Terres des Hommens” në raportin e saj me temën, “The Trafficking of Albanian Children in Greece”, në tabelën e mëposhtme raportohet se nga 661 fëmijë që u strehuan në këtë "varrezë shtëpi", autoritetet greke kthyen pranë familjeve të tyre vetëm 90 fëmijë. Këto të dhëna dolën nga raporti i organizatës ndërkombëtare "Terres Des Hommens".

gazeta Tribuna

Grekët e dine shumë mire se kushdo tjetër se çdo të thotë jetë emigracioni dhe kurbeti, dhe kjo ruhet ende në kujtesen e tyre. Greqia e sotme është krejtësisht e ndryshme nga ajo e dekada 60-70-të, nga një eksportues I madh emigrantësh, u shndrua në një vend me fluks të madh importues dhe shfrytëzues emigrantësh.
Sot, kalimi I shoqërisë vendase në “shoqëri multikulturore” nuk ishte I thjeshtë dhe as kalimtar ashtu siç mendohej, por e gjeti shoqërinë vëndase fare të papërgatitur për të jetuar sëbashku me të huajt.
Politika jo e drejtë e shtetit grek ndikoi negativisht në popull. Niveli i ulët i populates,reflekset frikësuese të mbarsura nga media, përshtypja se emigracioni është një fenomen fatkeqësie kombëtare, ndikojnë në krijimin e një mentaliteti ksenofob, gjë që secili prej nesh e ndesh përditë.
Mendojmë se ishte pasojë e këtij ndikimi si e mangësive në aparatin administrative shtetëror, fakti që një sere masash dhe ligjesh, të konsiderohen nga organizmat ndërkombëtare si jo rezultative, pa zgjidhje për emigrantët e izoluar prej vitesh në këtë vend demokratik, në djepin ku lindi demokracia…
Kryeministri I sotëm Karamanli kur ishte në opozitë kishte kritikuar Simitisin, kryeministrin e mëparshëm se: “Duhet respekt nga të gjithë për emigrantët, duam një politikë njerëzore e të kohës, të hapur ku të respektohen e të mbrohen të drejtat…”. Po edhe pas ndryshimit të pushtetit, emigrantët ishin, janë dhe mbeten jo vetëm pengje të politikës, por edhe viktima të tij.

Një fuqi e madhe, por e izoluar

Në këto 15 vite që ndodhen në Greqi emigrantët përbëjnë një force të madhe pune, më kryesorja me kosto të ulët, që japin kontribut të ndjeshëm në zhvillimin e ekonomisë dhe përparimin e Greqisë. Ata gjithashtu përbëjnë 7.1 për qind të çpopullsisë së Greqisë, ndërsa në këtë shifër përfshihet edhe një brez I dytë emigrantësh, fëmijët që u linden dhe u rritën këtu, në këto 15 vite të emigracioni.
Lind pyetja: - Si ka mundësi që në Greqinë demokratike të izolohen një pjesë kaq e konsiderueshme e popullsisë, që kontribuon jo vetëm me punën e vet, por edhe me pagimin e taksave? Të izoluar për të shkuar në atdheun e tyre, të izoluar nga shoqëria, të izoluar në të drejtat sociale dhe politike që garantojnë integrimin thelbësor dhe pjesmarrjen e organizuar të emigrantëve në shoqërinë greke.
Pse vallë politika u ndalon emigrantëve integrimin social, që këta të kenë mundësi të integrohen në mënyrë funksionale në shoqërinë greke, gjë që garanton barazinë dhe mirkuptim të ndërsjelltë, të cilat përbëjnë themelin e vetëm për një shoqëri të sigurtë. Ka ardhur koha që sistemi politik në Greqi duhet të ketë qartë se integrimi social i emigrantëve nuk është një kuptim apo një shprehje e thjeshtë, pasi ka të bëjë me fatin e familjeve të qindra e mijra emigrantëve. Mbi të gjitha për këtë duhet krijimi i infrastrukturave të përcaktuara qartë, funksionimi i programeve mbështetës duke investuar për të ardhmen. Janë këto investime thelbësore që duhen bërë për një të ardhmen e një Greqie multikulturore. Integrimi i emigrantëve varet në radhë të pare nga vetë integrimi i politikës së Greqisë duke mos përjashtuar edhe atë të privo

Çështja e politikave të emigracionit i përket edhe Shqipërisë

Emigrantët janë njerëz që prej shumë vitesh ndodhen ndërmjet dy atdheve dhe që sot po rrezikohen të shkëputen prej të dyve. Politika e Jashtëme e Shqipërisë për bashkëpunimin me vendin fqinjë deri tash ka dështuar, pasi kërkesat për të luftuar emigracionin e paligjshëm nuk lidhen vetëm me marrjen e masave policore në rruajtjen e kufijve, pasi ngritja e këtyre mureve përball varfërisë dëshmoi qartë se jo vetëm, nuk luftoi emigracionin klandestin, por e shtoi akoma më tepër atë.
E vërteta është se emigrantët kanë nevojë të shihen si pjestar e popullit shqiptar, pasi këtë gjë më shumë e kurrë e kërkon e mira e atij vëndi, të jenë të bashkuar dhe jot ë veçantë.
Në pamjen globale të mbrojtjes së të drejtave të emigrantëve si dhe të trajtimit të tyre brenda ligjeve të Konventës Evropiane dhe të OKB-së, Shqipëria, deri më sot ka dale humbur në raport me vëndet e tjera të botës. Forca dhe uëri institucioneve të drejtësisë, si dhe mbrojtjes së drejtave të njeriut etj, kanë qenë të pafuqishme për të kërkuar llogari për keqtrajtimin poshtërues të emigrantëve tanë kudo ndodhur.
Por një problem i pazgjidhur në këtë drejtim është dhe mbetet ai me shtetin fqinjë Helen. Shteti shqiptar nuk di sa ka dhe ku i ka emigrantët e tij. Nuk di akoma, ose bën sikur nuk i di, në se u sigurohen të drejtat që u takojnë në konformë të ligjit ndërkombëtar për mbrojtjen e të drejtave të tyre. Kjo gjë është më e llogjikshme dhe një sjellje normale për çdo qeveri që ka jashtë territorit njerzit e tij. Shqipëria duhet të ndërrojë mentalitetin për të kuptuar se emigracioni shqiptar është një problem mbarëkombëtar dhe jo aspak partiak…
Duhet sa nuk është vonë të hedhë hapin e pare për të marrë parasysh vullnetin politiktë emigrantëve, se në njëkohë kur zhvillohen zgjedhjet në Shqipëri, shqiptarët pa dyshim duhet qëtë japin votën e tyre e të mos privohen nga kjo e drejtë. Kjo gjë do të zgjidhej për së miri sikur emigrantëve t’u krijiheshin kundër votimi pranë përfaqësive tona dipllomatike kudo që ata janë, pasi kjo më shumë se kurrëdo të rrisë ndërgjegjën kombëtare, interesimin, besimin në vlerat tona.
Shqipëria nuk duhet që të jetë në hartë vetëm gjeografikisht një pjesë e Europës, por duhet të ndjejë se është e denjë për të…

Publikuar më 16 dhjetor 2005
Gazeta “Tribuna”

Emigracioni sa vjen dhe po bëhet një problem nga më kryesore në axhentën ditore në Bashkimin Europian. Strategjia e saj për parandalimin e emigracionit ilegal, si ndihmë ekonomike vendeve nga emigrojnë, rruajtja e kufujve të përbashkëta, si dhe masa të tjera të kësaj natyre, akoma nuk ka bërë të mundur për të gjetur një rrugëdalje këtij problemi jetik.
Në francë, pak ditë pas revoltave të nëntorit, ministri i brendshëm Nikola Sarkozi ka kritikuar Italinë dhe Spanjën që ligjet e tyre të emigracionit të jenë të ashpra në proçesin e legalizimit në mënyrë që ti pritet rruga legalizimit të emigrantëve.

Strategjia “Bibla Jeshile”, një këmbanë tjetër për emigrantët

Më 11 janar të vitit 2005, Komisioni Parlamentar i BE-së, lidhur me emigracionin paraqiti një “strategji “ të ashtuquajtur “Bilba Jeshile” me qëllim debati ndërmjet vendeve anëtare, për të detajuar një ligj të veçantë për emigrantët e ardhur nga vëndet e “botës së tretë”. Strategjia europiane “Bibla Jeshile” do të japë rezultate përfundimtare në fund të këtij viti, pasi të kenë përfunduar bisedime përfundimisht duke iu përmbajtur në thelb Konventës së Hagës.
Qëllimi i kësaj strategjie mbarëeuropiane është që të gjëndet një rrugëdalje për emigrantët të cilët duan që të punojnë në Europë, por një problem i madh për “strategët” e strategjisë është dhe mbetet se në ç’mënyrë do të organizohen emigrantët, cila rrugë është ajo që do t’i integrojë këta në shoqërinë vendase. Ç’duhet bërë që këta njerëz të një kategorie tjetër të ndihen mirë në Europë, si dhe për t’u siguruar të drejtat e tyre.
Eurodeputeti gjerman Aleksandër Alvaro lidhur me këtëstrategji është shprehur se: “qëllimi kryesor është që këta njerëz të kenë mundësi për të ardhur në rrugë legale dhe për të mos rënë në duart e njerëzve shfrytëzues dhe trafikut të paligjshëm. Në këtë mënyrë ne duhet të bëjmë kufijtë tanë të pakapërcyeshëm kundër njerëzve të cilët tentojnë të futen ilegalisht në Europë”.
Zerve AnaV, president i organizatës ndërkombëtare për emigracionin: “Europa duhet të ketë programe për emigrantët e paligjshëm. Duhet të jemi në gjendje për t’i ndihmuar në vendet e tyre. E gjithë europa, ashtu si çdo vend duhet të kundërveprojë në këtë mënyrë...”

Një “politike e re” për emigracionin

Emigracioni në teori nga njera anë përmban një numër të pallogaritshëm ligjesh e qarkoresh të njëpasnjëshme, reforma, studime marrje masash për arsye të ndryshme në përshtatje të interesave të çdo vëndi , si e si për të frenuar emigracionin e paligjshëm. Ligjet e legalizimit për emigrantët që jetojnë në Bashkimin Europian nga një vënd në tjetri nuk kanë asnjë ngjashmëri ndërmjet tyre, ku në shumë prej tyre ligjet janë bërë një pritë e pakapërcyeshme për emigrantët, ndërsa në disa vënde të tjera jo.
Ndërsa nga ana tjetër në praktikë është shumë i ashpër dhe me përmasa konkrete. Vjet në Itali në ishullin Lambetuza protestuesit emigrantë dhe vendas shprehën pakënaqësinë për ngritjen e një kampi përqëndrimi të qindra emigrantëve të paligjshëm. Kampe të tilla ka propozuar në parlament dhe Gjermania. Kohët e fundit në shumë vënde anëtare të Bashkimit Europian ku bën pjesë edhe Greqia, ligjet e legalizimit janë ashpërsuar në atë mënyrë, ku zor se mund të gjendet filli i zgjidhjes, jo se është e vështirë po shumë vënde u intereson mbajtja e emigrantëve të paligjshëm.
Në vitin 2000 në Gjermani në një vend ekonomikisht të fortë është hedhur ideja se përsa i përket emigrantëve ekonomik në këto vënde janë mirëpritur ata njerëz për të cilët ka nevojë ekonomia. Kjo ide u përqafua si nga Greqia, Anglia si dhe ndonjë vënd tjetër. Në mars të 2005, kryeministri i Anglisë Toni Bler në parlamentin vendas tha se :“duhet të kemi një politikë të re kontrolli për emigracionin, të shikojmë se çfarë interesi i sjell Anglisë. Duhet të ketë një kontroll të rreptë kundër emigracionit të paligjshëm, por në të njëjtën kohë na duhen disa njerëz për të punuar në këtë vënd, për të ndihmuar ekonominë” përsa i përket problemit të emigracionit Anglia po ndjek të njëjtën praktik me atë të Francës.
Kryeministri francez Zhan Pier Rafaren ka deklaruar se së shpejti do të marrë një inisiativë lidhur me një reformë të re për emigracionin. Në këtë vënd, një martesë me vendasit ndikonte që të jepej menjëherë leja e qendrimit, por edhe këtu ligji gjen zbatim me një ashpërsi të theksuar, duke i veçuar emigrantët nga shoqëria vëndase.
Në Europën Veriore, në Danimarkë që prej dy vjetësh zbatohet ligji i legalizimit për emigrantët, si një nga ligjet më të ashpra të Europës. Emigranti për të marrë një leje qëndrimi me afat 7 vjeçar duhet që patjetër të ketë shtëpinë e tijë të përhershme, të ketë të ardhura standarte në familje, gjithashtu të ketë si garanci një shumë prej 8.000 euro. Por, sikur të mos mjaftojë kjo emigrantët duhet që të tregojnë se marrëdhëniet e tyre me këtë vend janë më të forta se me çdi vend tjetër. Por, kjo gjë nuk ndodh me Suedinë e cila në këtë drejtim është më liberale dhe luan një rol pozitiv në zgjidhjen e problemeve të emigrantëve.
Çdo vit me vendim të qeverisë në Itali jepen leje për emigrantët, ku vitin e kaluar u dhanë për emigrantët që vinin nga vendet jashtë Bashkimit Europian rreth 80.000 leje, ndërsa më 2003 u legalizuan afërsisht 700.000 emigrantë. Në këtë vend sot janë legalizuar rreth 2.6 milionë emigrantë, baraz kjo me 4.6 për qind të popullsisë së përgjithshme.
Papunësia sot në Gjermani kap shifrën rreth 5.5 milionë njerëz. Nga 1 janari i këtij viti u jepet përparësi emigrantëve dhe fëmijëve e prindërve të tyre, të cilët janë me arsim të lartë dhe kryesisht zotërojnë mirë teknologjinë në fushën e kompjuterizmit. Në vitin 2000-2003, lejet e lagalizimit kishin karakter pesëvjeçar, ku u ndalohesh pjestarëve të tjerë të familjes që të punonin.
Edhe Greqia ka problemet e saja në këtë drejtim , ku edhe sot ajo ende nuk po gjen një rrugëdalje.Reformat dhe ndryshimet e herëpashershme të ligjeve kanë treguar se proçesi i legalizimit po dështon për emigrantët e paligjshëm. Një fakt është se deri tani janë futur në proçesin e legalizimit afërsisht 8-10 për qind e emigrantëve ku llogaritet se janë rreth 300.000, në një kohë kur problemet e emigrantëve të ligjshëm sa vinë dhe po bëhen më të vështira përball aparatit burokratik vendas.
Mënyrat dhe kushtet e legalizimit, ensimat, intervista përpara një komisioni i cili do të vendosë fatin e këtij emigranti për t’u, kushtet e ndryshme për bashkimin familjar, si dhe për hapjen e një biznesi duhen që të kesh mbi 60.000 euro, tregojnë qartë se emigrantët, jo vetëm që nuk janë të njëjtë e të barabartë me vendasit, por ndodhen në një shkallë akoma më të ulët, në një kohë kur vetë këta po mundohen të integrohen në jetën e përditëshme.

Europa të mos mbyllë sytë, kur duhet të shohë të vertetën

Vendet e BE-së, e kanë të qartë se studimet e njëpasnjëshme të tyre kanë nxjerrë në drttë se “Kështjellës së Plakur Europiane” në vitet e ardhëshme i duhen miliona krahë pune, jo vetëm për rinimin e moshës së popullit, por këta emigrantë të derdhin miliarda para për të mbajtur gjallë sigurimet shoqërore për pensionet e tyre. Kjo strategji e strategëve ekonomikë sot mbizotëron mbi ata politikë, duke detyruar Europën të mbyllë sot para të vertetës.
Europa i mbyll sytë e saj, në një kohë kur duhet të shohë të vërtetën, pasi e verteta, siç theksojnë specialistët e ekonomisë, është se Europës i duhen më së fundi emigrantë nga çdo fushë e specialiteti.

Publikuar më 15 korrik 2004
Në gazetën “Tribuna”

Në qoftë se të gjitha vendet europiane do të kishin dëbuar emigrantët nga territoret e tyre, atëherë këto vende do të kalonin me të vertetë në krizë të përgjithshme.

Institucioni shteteror i femijeve "Agias Varvara" ne Athine

gazeta, Koha Jone

Malaj ne Kallamate me emigrantet 26/06/2009