Papandreu: Emigrantët të drejta politike, fëmijëve nënshtetësi greke…
Kryeministri grek, Jorgo Papandreu
Më në fund edhe Greqia duket se po bën kthesën e duhur përsa i përket problemit të emigracionit. Është qeveria e Papandreut ajo që ndryshe nga qeveritë e më të parshme, po ringjall shpresat e emigrantëve për drejta politike dhe sociale. Deri më sot Greqia ka dale e humbur me politikën kundrejt emigracionit. Është i vetmi vend që emigrantëve u mungon statusi i tyre, i vetmi vend në Evropë ku fëmijët që lindin nuk rregjistrohen në rregjistrin themeltar të bashkive, duke mbetur për jetë emigrantë për të mos patur të drejtë të punojnë njëllojë në ato vende pune si vendasit…
Problemi i emigracionit krahas problemeve të tjera të vendit përbën një sfidë për qeverinë e Papandreut, për qeverinë e premtimeve. Një sfidë për një komunitet të trashëguar e të përbuzur dhe të izoluar nga ligjet e një shteti policor. Po thuajse të gjitha strukturat vendit me mentalitetin e tyre konservator kishin mbyllur të gjitha shtigjet për integrimin e emigrantëve. Po duhej të kalonin 20 vjet që më në fund në këtë vend të ndryshojë koncepti dhe mentaliteti për shtresën emigracionit, ku deri mësot ka qenë i vetëm përball problemeve të përgjithshme.
Qe me ardhjen në krye të partisë ( PASOK), Papandreu e pa emigracionin si një aleat për partinë e tij. Ai me shpejtësi u hapi dyert duke i anëtarësuar në partinë e pasokut. Kur ishte në opzitë Papandreu u pa nga emigrantët si një mik i tyre, duke bërë takime të here pas hershme me ta. Jo pak here kishte deklaruar se e kishte provuar emigracionin, duke punuar si pastrues xhamash në ndërtesa të mëdha, bojaxhi etj.
Premtimet elektoriale bëhen realitet. E kjo ndodh në vendin fqinjë. Qeveria Papandreu e freskët për të qeverisur vendin me sa duket po shkëputet një here e përgjithmonë nga politika e vjetër konservatore. Ende pa mbushur dy javë nga ardhja në qeveri socialistët i janë përveshur punës duke lënë përshtypje se populli më në fund ka gjetur atë qeveri që u mungonte prej vitesh. Atë qeveri që nuk përjashton edhe emigrantët të cilët përbëjnë 10 për qind të fuqisë punëtore, nuk përjashton gjithashtu edhe fëmijët e tyre që përbëjnë 12 për qind të numrit të nxënësve në këtë vend.
Krahas problemeve të tjera Papandreu po bën realitet premtimet e bëra për sa i përket fenomenit të emigracionit, i cili për gati njezet vjet u la në mëshirë të zotit. Kjo lënie pas dore, ndikoi që ksenofobia dhe racizmi të marrë përpjestime të mëdha duke e renditur Greqinë në vendin e pare në BE.
Mungesa e një vullneti për të pasur një politikë të drejtë emigracioni, ndërtimi i ligjeve të ashpra ndikoi që ky vend të mbushë burgjet, komisariatet e policive, bodrumet e kështjellave si dhe të ngrejë kampe për mbajtjen e refugjatëve. Jo pak , por mbi 140 emigrantë janë vrarë nga racizmi, ku 50 për qind të këtyre vrasjeve mban përgjegjësi policia.
Qeveria e djathtë konservatore Karamanlis kishte planifikuar ngritjen e 15 kampeve për izolimin e emigrantëve të paligjshëm, ndërsa sot, Papandreu bën të kundërtën. Në strategjinë e qeverisjes së tij ka patur si piksynim një reformë të përgjithshme të vendit duke filluar që nga ngritja e ministrive të reja dhe në shkurtime të disa të tjerave duke u bazuar simbas kërkesave dhe nevojës së vendit, duke mos përjashtruar fenomenin e emigracionit. Ai e gjen vendin të tej rënduar, kun ë burgje vuajnë dënimin 12.192 njerëz, e gjen vendin e tij në vend të pare përsa i përket numrit të madh të denimeve të të huajve.
Konkretisht realiteti ben fjalë se për një mijë vendas shkelin ligjin 37, ndërsa për një mijë shqiptar shkelin ligjin 11 ( te fundit), ndërsa të parët në shkeljen e ligjit renditen jugosllavët dhe irakianët.
Pak ditë më pare ministri i Mbrojtjes se Qytetarit, Mihalis Krisohoidis,( ministri e re) deklaroi para medias vendase se së shpejti do të lirojë 1.200 emigrantë nga 5,800 të cilët mbahen padrejtësisht në komisiariatet e policive, duke theksuar se: “Greqisë i duhet mbështetja e Brukselit. Në të kundërtën rast rrezikohet paqja shoqërore, ku për këtë do paguajnë grekët e varfër, por edhe emigrantët që bien viktima të sfrytëzimit”. Lidhur me gjëndjen e rënduar të emigrantëve që mbahen në dhomat e izolimit ka theksuar se: “Kjo gjëndje nuk mund të vazhdojë, duhen përmisuar të drejtat e njeriut. Nuk do të ketë operacione- “Fshesa”, por policia është e detyruar të jetë prezence në të gjitha zonat e vendit.
Mbrapa nuk ka mbetur edhe ministri i Brendshëm Janis Ragushi, që deklaroi se, qeveria ka parashikuar për dhënien e të drejtave politike të emigrantëve, për të zgjedhur dhe për t’u zgjidhur në votimet vendore. Ragushi bëri të ditur se fëmijëve të emigrantëve që kanë lindur si dhe ata që janë rritur në Greqi do tu jepet nënshtetësia greke. Janë rreth 250 mijë fëmijë që fitojnë këtë nënshtetësi. Janë këta fëmijë që nuk do të jetojnë më me frikën dëbimit nga Greqia. Janë këta fëmijë që nuk do të jenë më përjetë emigrantë si prindërit e tyre...
Tirana Observer
20 tetor 2009
Papandreu mbetet një nga të vetmit kryeministër grek që mban premtimin e dhënë përball emigrantëve. Është i vetmi që u jep emigrantëve atë që u takon prej vitesh. Është i vetmi kryeministër grek që “thyen tabunë” në dhënien e të drejtave të emigrantëve dhe fëmijëve të tyre, të drejtën emigrantëve të votojnë në votimet e ardhshme vendore të zgjidhen dhe të zgjedhin. Me këtë veprim të tij, ky vend i bashkohet vendeve të tjera të BE, duke realizuar edhe objektivin kryesor në ndjekje të modeli gjerman, të mbetur pezull për vite të tëra.
Më në fund edhe Greqia duket se po bën kthesën e duhur përsa i përket problemit të emigracionit. Është qeveria e Papandreut ajo që ndryshe nga qeveritë e më të parshme, po ringjall shpresat e emigrantëve për drejta politike dhe sociale. Deri më sot Greqia ka dale e humbur me politikën kundrejt emigracionit. Është i vetmi vend që emigrantëve u mungon statusi i tyre, i vetmi vend në Evropë ku fëmijët që lindin nuk rregjistrohen në rregjistrin themeltar të bashkive, duke mbetur për jetë emigrantë për të mos patur të drejtë të punojnë njëllojë në ato vende pune si vendasit…
Problemi i emigracionit krahas problemeve të tjera të vendit përbën një sfidë për qeverinë e Papandreut, për qeverinë e premtimeve. Një sfidë për një komunitet të trashëguar e të përbuzur dhe të izoluar nga ligjet e një shteti policor. Po thuajse të gjitha strukturat vendit me mentalitetin e tyre konservator kishin mbyllur të gjitha shtigjet për integrimin e emigrantëve. Po duhej të kalonin 20 vjet që më në fund në këtë vend të ndryshojë koncepti dhe mentaliteti për shtresën emigracionit, ku deri mësot ka qenë i vetëm përball problemeve të përgjithshme.
Qe me ardhjen në krye të partisë ( PASOK), Papandreu e pa emigracionin si një aleat për partinë e tij. Ai me shpejtësi u hapi dyert duke i anëtarësuar në partinë e pasokut. Kur ishte në opzitë Papandreu u pa nga emigrantët si një mik i tyre, duke bërë takime të here pas hershme me ta. Jo pak here kishte deklaruar se e kishte provuar emigracionin, duke punuar si pastrues xhamash në ndërtesa të mëdha, bojaxhi etj.
Premtimet elektoriale bëhen realitet. E kjo ndodh në vendin fqinjë. Qeveria Papandreu e freskët për të qeverisur vendin me sa duket po shkëputet një here e përgjithmonë nga politika e vjetër konservatore. Ende pa mbushur dy javë nga ardhja në qeveri socialistët i janë përveshur punës duke lënë përshtypje se populli më në fund ka gjetur atë qeveri që u mungonte prej vitesh. Atë qeveri që nuk përjashton edhe emigrantët të cilët përbëjnë 10 për qind të fuqisë punëtore, nuk përjashton gjithashtu edhe fëmijët e tyre që përbëjnë 12 për qind të numrit të nxënësve në këtë vend.
Krahas problemeve të tjera Papandreu po bën realitet premtimet e bëra për sa i përket fenomenit të emigracionit, i cili për gati njezet vjet u la në mëshirë të zotit. Kjo lënie pas dore, ndikoi që ksenofobia dhe racizmi të marrë përpjestime të mëdha duke e renditur Greqinë në vendin e pare në BE.
Mungesa e një vullneti për të pasur një politikë të drejtë emigracioni, ndërtimi i ligjeve të ashpra ndikoi që ky vend të mbushë burgjet, komisariatet e policive, bodrumet e kështjellave si dhe të ngrejë kampe për mbajtjen e refugjatëve. Jo pak , por mbi 140 emigrantë janë vrarë nga racizmi, ku 50 për qind të këtyre vrasjeve mban përgjegjësi policia.
Qeveria e djathtë konservatore Karamanlis kishte planifikuar ngritjen e 15 kampeve për izolimin e emigrantëve të paligjshëm, ndërsa sot, Papandreu bën të kundërtën. Në strategjinë e qeverisjes së tij ka patur si piksynim një reformë të përgjithshme të vendit duke filluar që nga ngritja e ministrive të reja dhe në shkurtime të disa të tjerave duke u bazuar simbas kërkesave dhe nevojës së vendit, duke mos përjashtruar fenomenin e emigracionit. Ai e gjen vendin të tej rënduar, kun ë burgje vuajnë dënimin 12.192 njerëz, e gjen vendin e tij në vend të pare përsa i përket numrit të madh të denimeve të të huajve.
Konkretisht realiteti ben fjalë se për një mijë vendas shkelin ligjin 37, ndërsa për një mijë shqiptar shkelin ligjin 11 ( te fundit), ndërsa të parët në shkeljen e ligjit renditen jugosllavët dhe irakianët.
Pak ditë më pare ministri i Mbrojtjes se Qytetarit, Mihalis Krisohoidis,( ministri e re) deklaroi para medias vendase se së shpejti do të lirojë 1.200 emigrantë nga 5,800 të cilët mbahen padrejtësisht në komisiariatet e policive, duke theksuar se: “Greqisë i duhet mbështetja e Brukselit. Në të kundërtën rast rrezikohet paqja shoqërore, ku për këtë do paguajnë grekët e varfër, por edhe emigrantët që bien viktima të sfrytëzimit”. Lidhur me gjëndjen e rënduar të emigrantëve që mbahen në dhomat e izolimit ka theksuar se: “Kjo gjëndje nuk mund të vazhdojë, duhen përmisuar të drejtat e njeriut. Nuk do të ketë operacione- “Fshesa”, por policia është e detyruar të jetë prezence në të gjitha zonat e vendit.
Mbrapa nuk ka mbetur edhe ministri i Brendshëm Janis Ragushi, që deklaroi se, qeveria ka parashikuar për dhënien e të drejtave politike të emigrantëve, për të zgjedhur dhe për t’u zgjidhur në votimet vendore. Ragushi bëri të ditur se fëmijëve të emigrantëve që kanë lindur si dhe ata që janë rritur në Greqi do tu jepet nënshtetësia greke. Janë rreth 250 mijë fëmijë që fitojnë këtë nënshtetësi. Janë këta fëmijë që nuk do të jetojnë më me frikën dëbimit nga Greqia. Janë këta fëmijë që nuk do të jenë më përjetë emigrantë si prindërit e tyre...