Alida Hisku: Muzika eshte kuptuar si nje mjet biznesi…
22/12/2009 "Tirana Observer" Interviste
Pak kohë më parë këngëtarja e mirënjohur Alida Hisku është paraqitur para opinionit gjerman me romanin “Biografia” që i kushtohet jetës së mbushur me peripeci, gëzime, hidhërime. Por mbi të gjitha në romanin e saj spikat vetmohimi i një nënë për të mbijetuar dhe rritur dy djemtë në emigrim jashtë atdheut në Gjermani.
Ajo ishte vetëm 13 vjeçe kur filloi karierën e saj si këngëtare, ishte 13 vjeçe kur me zërin e saj në Festivalin e Këngës në RTSH bëri për vete publikun shqiptar, pasi nje yll i vogël sapo kishte lindur. Për gati një dhjetëvjear Alida Hisku shkëlqeu me zërin e saj të bukur në Shqipëri. Ka marrë pjesë në dhjetë Festivale të Këngës në RTSH, ku ka fituar dy çmime të para dhe 5 çmime të dyta. Festivali i 20-të këngës së 1981 ishte edhe fundit i karirës së saj që u pre nga diktatura komuniste.
Por edhe kjo artiste e sapo lindur për artin shqiptar, në rregjimin komunist ndjeu doren e ideollogjisë totalitare duke e shpallur armik të regjimit, pasi krimi që kishte bërë në atë kohë ishte se mbante një ditar me pjesë dhe fragmente të jetës së saj adoleshente. Ajo u godit në një kohë që nuk duhej goditur, u godit në një kohë që sapo kishte hapur krahët të fluturonte e lirë në atdheun e shqiponjave. Jeta e saj me çaste gëzimi dhe hidhërimi është thurur në një legjendë të vertete.
Në emigrim është bërë më e fortë se kurrë. Sot po realizon ëndrrën e dikurshme dhe kjo pasqyrohet qartë në librin e porsa dalë në Gjermani. Nga shkëmbimet që bëj në internet me të dhe nga bisedat, lë të kuptosh se në shpirtin e saj prej një nënë të vërtetë qëndron fisnikëria dhe karakteri i saj shqiptar. Alida Hisku ka rreth 20 vjet që jeton në Gjermani me bashkeshortin e saj Thomas, mjek okulist.
Në intervistën e mëposhtme për "Tirana Observer", Alida Hisku shprehet se, sa do mirë që të jetosh në emigracion, nuk e ndjen veten të plotë, pasi të mungon një pjesë e vetvetes, pasi edhe Atdheu ynë pak po dëshmon rikthimin tonë.
Si është jeta e juaj sot në emigrim.
Megjithëse kanë kaluar afër 20 vjet, na vlon akoma malli për atdhe dhe për origjinën tonë. Eshtë atdheu. Ai vend ku për të parën herë pe diellin, për të parën herë belbëzove fjalët e para, të cilat kurrën e kurrës nuk mund të zëvëndësohen me pasurinë më të madhe në botë. Sa do mirë të jetosh në emigracion, kurrë nuk e ndjen vehten të plotë, mungon një pjesë e vetvetes, e cila është e pazëvëndësueshme.
A kini menduar për ndonje çast kthimin në atdhe?
Kur u “aratisëm” nga atdheu kishim një qëllim dhe një synim, të cilën e paguam me shumë sakrifica dhe me shumë dhimbje. Me keqardhje them se atdheu ynë akoma nuk po na dëshmon realisht rikthimin tonë. Çdo emigrim do të thotë të fillosh nga zeroja, dhe kjo tani për mua as që nuk bëhet më në fjalë.
Mbas kaq vitesh në mërgim mbani akoma lidhje me koleget tuaja?
Natyrisht, që mbaj akoma lidhje me koleget e mij, sepse ata janë artistë të vërtetë në shpirt e në gjak. Mbi të gjitha nuk janë pasuruar, dhe kjo gjë i bën edhe më artistë. Lidhem nëpërmjet internetit dhe sa herë që vij në atdhe u bëj thirje në celular dhe takohemi si zakonisht në Radio-Tirana, për të pirë kafen e zakonshme.
Cili është mendimi juaj për festivalet e sotme të këngës ?
Si kudo edhe në muzikën shqiptare është bërë një evolucion i madh në drejtim të muzikës "moderne". Mendoj se tema e muzikës është kuptuar si një mjet biznesi në pazar të madh dhe të gjithë janë futur me kokë, për të fituar sa më shumë nga ky biznes, me çdo lloj mënyre, në një kohë edhe pse akoma janë shumë larg muzikës së vërtetë .
Marrëdhëniet tuaja me diasporën?
Diaspora jonë është e vetmja çerdhe, ku të gjithë si zogjtë, mundohemi me cicërimat tona të mbajmë kontakte dhe lidhje, sipas mundësive tona. Organizohen shumë aktivitete në festa të ndryshme kombetare, të cilat i ngrejnë lart jehonën e atdheut. Eshtë opinioni dhe veprimtaria e Diaspores sot, që ka ka caktuar një vend të respektushëm Shqipërisë dhe shqiptarëve kudo në botë.
I ndiqni ngjarrjet politike në Shqiperi?
Sigurish që i ndjek ngjarjet e “politikes sonë të dashur” në Shqipëri.
A jeni e kënaqur nga politika e sotme shqiptare.
Në qoftëse janë shqiptarët të kënaqur me këtë politikë, për neve të Diasporës, nuk luan ndonjë rrol të madh.
Si ju duket qendrimi i opozitës për të mos shkuar në parlament pa u hapur kutite e votimit?
Unë mendoj se nuk është nyja e problemit te hapja e disa kutive, apo në falsifikimin e votave. Ajo qendron në madhësinë e korrupsionit, nga çdo parti, dhe në çdo sektor të jetës. Deri sa një popull këtë korupsion e toleron dhe e akcepton, nuk ka se si qeveria të funksionoj. Demokracia jeton nga pjesmarja aktive e popullit në vendosjet politike. Ky proçes është shumë i gjatë e duhen të paktën 2-3 breza.
Kohet e fundit ju i dhatë publikut edhe një liber. Ishte një rastësi?
Te shkruash një biografi nuk është rastësi, por një dëshmi jete në dy sisteme shoqërore. Ashtu si një frut që ka kohën e vet për t’u pjekur, ashtu erdhi edhe vete koha për të bërë një analizë jetës sime prej 50 vjetësh. Në përpjekje të shumta me jetën shumkush harron vehtveten. Të rrëmben vrulli i rëmbyshem i lumit të saj, e të hedh në një breg ku papritur, duhet të harrosh se kush ke qenë. Sot, plotësisht dalin objektiva dhe mundësi të reja dhe kështu ndrron linja e drejtimit të jetës.
Çfarë ju ka shtyrë për t’u marrë me shkrimtari?
Ishte historia ime e jetës si dhe fati në emigracion, që është pothuajse e njëjtë me atë të mijrave vëllezerve e motrave shqiptare, brenda dhe jashtë vendit. Mirëpo ajo është e veçantë në arenën botërore. Duke e jetuar anën tjetër të sistemit, vertëtova se me të vërtete historia e çdo shqipëtari është e vlerësueshme.
Kush ju ka pëlqyer më shumë të shkruani apo të këndoni?
Sigurish që të këndoj është talenti dhe jeta ime, por edhe pse të shkruaj për ato që nuk kuptojnë këngën time është një sencasion.
Librin ju e kini botuar në gjermanisht, po në shqip a do të dalë?
Ashtu siç e theksova dhe më parë, libri nuk do të kishte asnjë rezultat pozitiv nëqoftese do ta shkruaja në shqip, sepse është pak a shumë e njejta biografi e çdo shqipetari. Publikimi në gjermanish e bën lexuesin gjerman të analizojë, jo Aliden, por shqiparin në kohën e regjimit komunist.
Çfare trajton libri juaj dhe a do te vazhdoni me vëllime të tjera?
Libri titullohet "Die Hofnärrin des Diktators" që në shqip mund të përkthehet "Lolot e Diktatorit" Eshtë një botim që përshkon fazën e jetës sime qysh fëmi e deri ne vitin 2005. Kjo fazë është e gërshetuar gjithashtu me ngarjet politike të diktaturës. Besoj se në të ardhmen do të pasohet edhe nga një vëllim i dytë po me të njëjtin titull.
Koha ka bere te sajen, kush eshte Alida e sotme?
Nga ana e brendëshme jam akoma ajo që kam qenë, me të njëjtin karakter. Me të njëjtin temperament, si dhe me të njëtin talent. Jeta më ka bërë më tolerant, por më të fortë, për të mos u përkulur në vështirësitë e saj. Megjithëse jam gjyshe me dy mbesa Alea dhe Kjana, nuk kam shumë kohë të loz me to. Mundohem me të gjitha mundësitë të kap kohën e humbur në regjimin komunist. E ndjej të nevojshme që kemi shumë boshllëqe nga ai sistem.
Si e kalon kohen e lirë Alida?
Ditën e kam shumë të ngjeshur, si grua, si nënë, si gjyshe, si artiste dhe si aktiviste. Mbasi mbarova CD e re para 3 vjetësh në France, të titulluar "Kthimi" me një kompozitor të talentuar Leonard Sojli, fillova një turne në Itali me shumë koncerte bashkë me djalin tim të vogël Albin. Në të njëjtën kohë fillova edhe projektin për botimin e librit. Më vonë fillova një projekt tjetër me nje grup muzikor nga 5 kontinetet. Pra, formova grupin tim muzikor " Melodi Rain" ku marin pjesë gra muzikante nga kontinentet e botës. Kemi filluar turne nëpër Gjermani, ku dhe jemi të kënaqur me suksesin tonë. Gjithashtu jam duke ndërtuar edhe një sallë të madhe këtu në qytetin tim, që në të ardhmen të aktivizojme vetë aktivitete të ndryshme kulturore multi-kulti me artiste nga e gjithë bota.
A e ndiqni shtypin shqiptar, mendimi i juaj për të?
Padyshim! Nëpërmjet internetit e ndjek shtypin tonë, dhe më vjen shumë keq për gazetarët që duhet të punojnë në këtë profesion kaq të rezikshëm.
Lidhja me bashkëshortin ishte një rastesi?
Mund të them se ishte krejt rastësisht, kur punonja si pastruese, në nje hotel-restorant, ku Ai vinte çdo fund jave për të ngrënë darkë. Nuk dua t’i bëj reklamë burrit, sepse nuk e kam atë zakon, por kam hasur me gjermanin më të mirin të Gjermanisë. Beson se kjo mjafton për të kuptuar vlerat e tij. E kam shok, burre e mik të jetës. Për këtë ja bëra edhe një vajzë në ditë të pleqërisë, quhet Alina që sot është 14 vjeçe.
Marrëdheniet me komunitetin shqiptar?
Sigurisht, që edhe për komunitetin shqiptar në emigracion, jam ajo që kam qenë në kohën time. E kudo ndodhur për çdo problem që kanë, duke i ndihmuar me të gjitha forcat e mundësitë tona. Kjo është dhe mbetet tradita e shkëlqyeshme shqiptare.
Po te kishit ndonjë propozim për t’u marrë me politike, cila do të ishte përgjigjia juaj?
Do të të them të vërtetën? - Kurrë nuk do të ndrroja këtë që kam aritur me thonjtë e mij, për më shume se 20 vjete, për një post në politikën shqiptare. Kurre!...Jeta na nderoi me objektivat e saja.
Mesazhi i juaj për emigrantët shqiptarë ?
Të mos gjunjëzohen për asnjë moment dhe të mos humbasin veten dhe të kenë besim për të shikuar përpara me largpamësi...
Ajo ishte vetëm 13 vjeçe kur filloi karierën e saj si këngëtare, ishte 13 vjeçe kur me zërin e saj në Festivalin e Këngës në RTSH bëri për vete publikun shqiptar, pasi nje yll i vogël sapo kishte lindur. Për gati një dhjetëvjear Alida Hisku shkëlqeu me zërin e saj të bukur në Shqipëri. Ka marrë pjesë në dhjetë Festivale të Këngës në RTSH, ku ka fituar dy çmime të para dhe 5 çmime të dyta. Festivali i 20-të këngës së 1981 ishte edhe fundit i karirës së saj që u pre nga diktatura komuniste.
Por edhe kjo artiste e sapo lindur për artin shqiptar, në rregjimin komunist ndjeu doren e ideollogjisë totalitare duke e shpallur armik të regjimit, pasi krimi që kishte bërë në atë kohë ishte se mbante një ditar me pjesë dhe fragmente të jetës së saj adoleshente. Ajo u godit në një kohë që nuk duhej goditur, u godit në një kohë që sapo kishte hapur krahët të fluturonte e lirë në atdheun e shqiponjave. Jeta e saj me çaste gëzimi dhe hidhërimi është thurur në një legjendë të vertete.
Në emigrim është bërë më e fortë se kurrë. Sot po realizon ëndrrën e dikurshme dhe kjo pasqyrohet qartë në librin e porsa dalë në Gjermani. Nga shkëmbimet që bëj në internet me të dhe nga bisedat, lë të kuptosh se në shpirtin e saj prej një nënë të vërtetë qëndron fisnikëria dhe karakteri i saj shqiptar. Alida Hisku ka rreth 20 vjet që jeton në Gjermani me bashkeshortin e saj Thomas, mjek okulist.
Në intervistën e mëposhtme për "Tirana Observer", Alida Hisku shprehet se, sa do mirë që të jetosh në emigracion, nuk e ndjen veten të plotë, pasi të mungon një pjesë e vetvetes, pasi edhe Atdheu ynë pak po dëshmon rikthimin tonë.
Si është jeta e juaj sot në emigrim.
Megjithëse kanë kaluar afër 20 vjet, na vlon akoma malli për atdhe dhe për origjinën tonë. Eshtë atdheu. Ai vend ku për të parën herë pe diellin, për të parën herë belbëzove fjalët e para, të cilat kurrën e kurrës nuk mund të zëvëndësohen me pasurinë më të madhe në botë. Sa do mirë të jetosh në emigracion, kurrë nuk e ndjen vehten të plotë, mungon një pjesë e vetvetes, e cila është e pazëvëndësueshme.
A kini menduar për ndonje çast kthimin në atdhe?
Kur u “aratisëm” nga atdheu kishim një qëllim dhe një synim, të cilën e paguam me shumë sakrifica dhe me shumë dhimbje. Me keqardhje them se atdheu ynë akoma nuk po na dëshmon realisht rikthimin tonë. Çdo emigrim do të thotë të fillosh nga zeroja, dhe kjo tani për mua as që nuk bëhet më në fjalë.
Mbas kaq vitesh në mërgim mbani akoma lidhje me koleget tuaja?
Natyrisht, që mbaj akoma lidhje me koleget e mij, sepse ata janë artistë të vërtetë në shpirt e në gjak. Mbi të gjitha nuk janë pasuruar, dhe kjo gjë i bën edhe më artistë. Lidhem nëpërmjet internetit dhe sa herë që vij në atdhe u bëj thirje në celular dhe takohemi si zakonisht në Radio-Tirana, për të pirë kafen e zakonshme.
Cili është mendimi juaj për festivalet e sotme të këngës ?
Si kudo edhe në muzikën shqiptare është bërë një evolucion i madh në drejtim të muzikës "moderne". Mendoj se tema e muzikës është kuptuar si një mjet biznesi në pazar të madh dhe të gjithë janë futur me kokë, për të fituar sa më shumë nga ky biznes, me çdo lloj mënyre, në një kohë edhe pse akoma janë shumë larg muzikës së vërtetë .
Marrëdhëniet tuaja me diasporën?
Diaspora jonë është e vetmja çerdhe, ku të gjithë si zogjtë, mundohemi me cicërimat tona të mbajmë kontakte dhe lidhje, sipas mundësive tona. Organizohen shumë aktivitete në festa të ndryshme kombetare, të cilat i ngrejnë lart jehonën e atdheut. Eshtë opinioni dhe veprimtaria e Diaspores sot, që ka ka caktuar një vend të respektushëm Shqipërisë dhe shqiptarëve kudo në botë.
I ndiqni ngjarrjet politike në Shqiperi?
Sigurish që i ndjek ngjarjet e “politikes sonë të dashur” në Shqipëri.
A jeni e kënaqur nga politika e sotme shqiptare.
Në qoftëse janë shqiptarët të kënaqur me këtë politikë, për neve të Diasporës, nuk luan ndonjë rrol të madh.
Si ju duket qendrimi i opozitës për të mos shkuar në parlament pa u hapur kutite e votimit?
Unë mendoj se nuk është nyja e problemit te hapja e disa kutive, apo në falsifikimin e votave. Ajo qendron në madhësinë e korrupsionit, nga çdo parti, dhe në çdo sektor të jetës. Deri sa një popull këtë korupsion e toleron dhe e akcepton, nuk ka se si qeveria të funksionoj. Demokracia jeton nga pjesmarja aktive e popullit në vendosjet politike. Ky proçes është shumë i gjatë e duhen të paktën 2-3 breza.
Kohet e fundit ju i dhatë publikut edhe një liber. Ishte një rastësi?
Te shkruash një biografi nuk është rastësi, por një dëshmi jete në dy sisteme shoqërore. Ashtu si një frut që ka kohën e vet për t’u pjekur, ashtu erdhi edhe vete koha për të bërë një analizë jetës sime prej 50 vjetësh. Në përpjekje të shumta me jetën shumkush harron vehtveten. Të rrëmben vrulli i rëmbyshem i lumit të saj, e të hedh në një breg ku papritur, duhet të harrosh se kush ke qenë. Sot, plotësisht dalin objektiva dhe mundësi të reja dhe kështu ndrron linja e drejtimit të jetës.
Çfarë ju ka shtyrë për t’u marrë me shkrimtari?
Ishte historia ime e jetës si dhe fati në emigracion, që është pothuajse e njëjtë me atë të mijrave vëllezerve e motrave shqiptare, brenda dhe jashtë vendit. Mirëpo ajo është e veçantë në arenën botërore. Duke e jetuar anën tjetër të sistemit, vertëtova se me të vërtete historia e çdo shqipëtari është e vlerësueshme.
Kush ju ka pëlqyer më shumë të shkruani apo të këndoni?
Sigurish që të këndoj është talenti dhe jeta ime, por edhe pse të shkruaj për ato që nuk kuptojnë këngën time është një sencasion.
Librin ju e kini botuar në gjermanisht, po në shqip a do të dalë?
Ashtu siç e theksova dhe më parë, libri nuk do të kishte asnjë rezultat pozitiv nëqoftese do ta shkruaja në shqip, sepse është pak a shumë e njejta biografi e çdo shqipetari. Publikimi në gjermanish e bën lexuesin gjerman të analizojë, jo Aliden, por shqiparin në kohën e regjimit komunist.
Çfare trajton libri juaj dhe a do te vazhdoni me vëllime të tjera?
Libri titullohet "Die Hofnärrin des Diktators" që në shqip mund të përkthehet "Lolot e Diktatorit" Eshtë një botim që përshkon fazën e jetës sime qysh fëmi e deri ne vitin 2005. Kjo fazë është e gërshetuar gjithashtu me ngarjet politike të diktaturës. Besoj se në të ardhmen do të pasohet edhe nga një vëllim i dytë po me të njëjtin titull.
Koha ka bere te sajen, kush eshte Alida e sotme?
Nga ana e brendëshme jam akoma ajo që kam qenë, me të njëjtin karakter. Me të njëjtin temperament, si dhe me të njëtin talent. Jeta më ka bërë më tolerant, por më të fortë, për të mos u përkulur në vështirësitë e saj. Megjithëse jam gjyshe me dy mbesa Alea dhe Kjana, nuk kam shumë kohë të loz me to. Mundohem me të gjitha mundësitë të kap kohën e humbur në regjimin komunist. E ndjej të nevojshme që kemi shumë boshllëqe nga ai sistem.
Si e kalon kohen e lirë Alida?
Ditën e kam shumë të ngjeshur, si grua, si nënë, si gjyshe, si artiste dhe si aktiviste. Mbasi mbarova CD e re para 3 vjetësh në France, të titulluar "Kthimi" me një kompozitor të talentuar Leonard Sojli, fillova një turne në Itali me shumë koncerte bashkë me djalin tim të vogël Albin. Në të njëjtën kohë fillova edhe projektin për botimin e librit. Më vonë fillova një projekt tjetër me nje grup muzikor nga 5 kontinetet. Pra, formova grupin tim muzikor " Melodi Rain" ku marin pjesë gra muzikante nga kontinentet e botës. Kemi filluar turne nëpër Gjermani, ku dhe jemi të kënaqur me suksesin tonë. Gjithashtu jam duke ndërtuar edhe një sallë të madhe këtu në qytetin tim, që në të ardhmen të aktivizojme vetë aktivitete të ndryshme kulturore multi-kulti me artiste nga e gjithë bota.
A e ndiqni shtypin shqiptar, mendimi i juaj për të?
Padyshim! Nëpërmjet internetit e ndjek shtypin tonë, dhe më vjen shumë keq për gazetarët që duhet të punojnë në këtë profesion kaq të rezikshëm.
Lidhja me bashkëshortin ishte një rastesi?
Mund të them se ishte krejt rastësisht, kur punonja si pastruese, në nje hotel-restorant, ku Ai vinte çdo fund jave për të ngrënë darkë. Nuk dua t’i bëj reklamë burrit, sepse nuk e kam atë zakon, por kam hasur me gjermanin më të mirin të Gjermanisë. Beson se kjo mjafton për të kuptuar vlerat e tij. E kam shok, burre e mik të jetës. Për këtë ja bëra edhe një vajzë në ditë të pleqërisë, quhet Alina që sot është 14 vjeçe.
Marrëdheniet me komunitetin shqiptar?
Sigurisht, që edhe për komunitetin shqiptar në emigracion, jam ajo që kam qenë në kohën time. E kudo ndodhur për çdo problem që kanë, duke i ndihmuar me të gjitha forcat e mundësitë tona. Kjo është dhe mbetet tradita e shkëlqyeshme shqiptare.
Po te kishit ndonjë propozim për t’u marrë me politike, cila do të ishte përgjigjia juaj?
Do të të them të vërtetën? - Kurrë nuk do të ndrroja këtë që kam aritur me thonjtë e mij, për më shume se 20 vjete, për një post në politikën shqiptare. Kurre!...Jeta na nderoi me objektivat e saja.
Mesazhi i juaj për emigrantët shqiptarë ?
Të mos gjunjëzohen për asnjë moment dhe të mos humbasin veten dhe të kenë besim për të shikuar përpara me largpamësi...
Çmime:
· 1970, 13 vjeçe në Festivalin e 9-të, merr çmimin e dytë. Kompozimi Agim Krajka “Portret”
· 1971, 14 vjeçe në Festivalin e 10-të, merr çmimin e dytë. Teksti Dritëro Agolli “ E paharuara”
· 1973, në Festivalin e 12-të fiton çmimin e dytë me këngë të Josif Mingës “Agimi i Kuq”
· 1974, në Festivalin e 13-te fiton çmimin e parë me kengen “Vajza e fshatit tim”
· 1975, në Festivalin e 14-të fiton çmimin e parë me kengen “Buka e duarve tona”.
· 1970, 13 vjeçe në Festivalin e 9-të, merr çmimin e dytë. Kompozimi Agim Krajka “Portret”
· 1971, 14 vjeçe në Festivalin e 10-të, merr çmimin e dytë. Teksti Dritëro Agolli “ E paharuara”
· 1973, në Festivalin e 12-të fiton çmimin e dytë me këngë të Josif Mingës “Agimi i Kuq”
· 1974, në Festivalin e 13-te fiton çmimin e parë me kengen “Vajza e fshatit tim”
· 1975, në Festivalin e 14-të fiton çmimin e parë me kengen “Buka e duarve tona”.
· 1976, në Festivalin e 15-të me këngën "Bisedon me popullin", duet me Liliana kondakciun. · 1979, në Festivalin e 18-të me këngën “Nëntori i Lirise”, fiton cimimin e dyte
· 1980, në Festivalin e 19-të fiton çmimin e dytë me këngën “Njerezit e Agimeve”
· 1981, në Festivalin e 20-të me këngën “Flaka e Betimit”, në duet me Ema Qazimin.
· 1981, në Festivalin e 20-të me këngën “Flaka e Betimit”, në duet me Ema Qazimin.
posted by Shpetim @ 11:42 AM
